کد مطلب:29517 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105
5012. امام علی علیه السلام: هر كس كه خدای سبحان را بشناسد، هرگز تیره بخت نمی شود.[2]. 5013. امام علی علیه السلام - در سخنرانی اش درباره ویژگی فرشتگان -: حقایق ایمان، بین آنان و شناخت خدا پیوند زده است و یقین به او، آنان را به شیدایی او كشانده است و علاقه شان از آنچه نزد اوست، به سوی آنچه نزد غیر اوست، نمی رود. شیرینی شناختش را چشیده اند و جام لبریز از محبّتش را نوشیده اند، و در ژرفای دل هایشان، شاخه های بیم پروردگار، ریشه دوانده است.[3]. 5014. امام علی علیه السلام: آن كس كه خدا را بشناسد، تنهایی می گزیند.[4]. 5015. امام علی علیه السلام: شبْ بیداریِ چشم ها به یاد خدا، انتخاب عارفان و پیشكش مقرّبان است.[5]. 5016. امام علی علیه السلام - در دعایش -: ای آرزوی عارفان و امید آرزومندان![6]. 5017. امام علی علیه السلام: شوق، برگزیده عارفان است.[7]. 5018. امام علی علیه السلام: ترس [ از خدا]، جامه رویین عارفان است.[8]. 5019. امام علی علیه السلام: گریستن از ترس خدا به دلیل دور شدن از خدا، عبادت عارفان است.[9]. 5020. امام علی علیه السلام: در شگفتم از كسی كه خدا را شناخته، امّا ترسش فزونی نیافته است![10]. 5021. امام علی علیه السلام: داناترینِ مردم به خدا، كسی است كه بیشتر از همه از او درخواست می كند.[11]. 5022. امام علی علیه السلام - در دعایی كه در مسجد جُعفی كرد -: خدای من! چگونه تو را بخوانم، در حالی كه نافرمانی ات كرده ام؟ و چگونه تو را نخوانم، در حالی كه تو را می شناسم؟![12]. 5023. امام علی علیه السلام: داناترینِ مردم به خدا، كسی است كه بیش از همه از [ عظمت ]او بیم دارد.[13]. 5024. امام علی علیه السلام: داناترینِ مردم به خدای عزّوجل كسی است كه بیش از همه از [ عذاب ]او می ترسد.[14]. 5025. امام علی علیه السلام: كسی كه خداشناسی در دلش جای گیرد، بی نیازی از بندگان خدا، در او جای گرفته است.[15]. 5026. امام علی علیه السلام: میوه شناخت، روی برتافتن از سرای نیستی است.[16]. 5027. امام علی علیه السلام: كسی كه شناختش درست باشد، جان و همّتش از دنیای فناپذیر، دور می شوند.[17]. 5028. امام علی علیه السلام: اندكیْ شناخت، موجب عدم دلبستگی به دنیاست.[18]. 5029. امام علی علیه السلام: هر كه خدای سبحان را می شناسد، سزاوار است كه به آنچه نزد اوست، رو كند.[19]. 5030. امام علی علیه السلام: هر كه خدای سبحان را می شناسد، سزاوار است كه دلش را از امید و بیم او تهی نسازد.[20]. 5031. امام علی علیه السلام - در دعایش پس از نماز صبح -: منزّهی تو - ای خداوندگار! - و سپاس، تو راست. كیست كه قدر تو را بشناسد و از تو نترسد؟ و كیست كه بداند تو كیستی و از تو نهراسد؟[21]. 5032. امام علی علیه السلام: عارف، رویَش گشاده است و دلش در خوف و اندوه.[22]. 5033. امام علی علیه السلام: هر عارفی غمین است.[23]. 5034. امام علی علیه السلام: هر عارفی، رویگردان است.[24]. 5035. امام علی علیه السلام: عارف، كسی است كه نفْس خویش را بشناسد و آن را آزاد سازد و از هر آنچه نفس را دور و گرفتار می كند، پاكیزه اش گرداند.[25]. 5036. امام علی علیه السلام: سزاوار نیست كسی كه عظمت خدا را می شناسد، خود را بزرگ شمارد؛ زیرا والاییِ مقام كسانی كه عظمت خدا را می دانند، به این است كه برای او فروتنی كنند.[26].
5011. امام علی علیه السلام: یگانه پرستی، زندگی جان است.[1].